maandag 13 augustus 2012

de waterbaan op de buurt BBQ wat een schik!

Gisterenavond was op tijd naar bed gaan extra moeilijk. De kinderen konden maar geen afscheid nemen van de buurt BBQ, temeer daar er een springkussen was en een echte waterbaan. Ze hebben zich echt goed uitgeleefd. Toch moest er om 8 uur een einde aan al dat moois komen, want maandag is alweer de eerste schooldag na een heel prachtige vakantie. Ik neem onze drie musketiers onder licht protest mee naar huis en laat ze lekker badderen met bubbels. Ze zitten onder het gras. Als ze lekker fris zijn lees ik ze het verhaal voor van Lady en zwevertje en ze hangen aan mijn lippen. Henry is inmiddels ook alweer thuis en hij geeft ze allemaal een heel dikke pakkerd. Na het verhaaltje zijn ze zo moe dat ze meteen in slaap vallen. Ik besluit om niet meer terug te gaan naar de BBQ, het is mooi geweest, ik heb genoten van de gezelligheid en concludeer dat toch maar weer eens dat we in een topbuurt wonen. Ik ga lekker naar bed en neem een slaappilletje en slaap de sterren van de hemel. Ik hoor Henry niet meer de TV uitzetten. Ik slaap heerlijk tot 7 uur en dan is het weer in het ritme zien te komen. De kinderen vinden het vroeg om wakker te worden. Henry vertrekt vroeg naar zijn werk en hier thuis gaat alles heel voorspoedig. We hebben echt alle tijd en geen stress en gaan op de fiets naar school. Teun brengen we als eerste weg naar groep 3 van meester Freek. Hij is nog wat onwennig, maar heeft er wel zin in. Hij baalt dat hij naar groep 3 moest, want nu moet hij leren lezen en schrijven en hij wil liever spelen. Puck brengen we naar groep 4 van juf Gonnie en Puck heeft een leuk groepje en er ligt al een kleurplaat voor haar klaar op haar plekje. Ze is in haar element en als laatste breng ik Guus naar zijn groep 1 van Juf Anouk en Juf Dianne. Guus is dit jaar een grote groeper 1 en hij vindt het jammer dat hij niet in groep 2 zit. Hij stapt zelfverzekerd naar zijn stoeltje en als ik nog even door het raam kijk dan steekt hij zijn vinger op en neemt actief deel aan de kring. Ik zwaai nog even naar hem en ook naar Teun en Puck en ik ga voldaan naar huis. De vakantie is voorbij en de school is weer een feit. Ik heb geen zin om stil te zitten dus thuis ga ik in de actiestand. Ik sop wat en doe wat boodschapjes en de telefoon blijft maar gaan. Er komt zo niets uit mijn handen en eer komt niets van mijn plannen terecht. Ik leg me er maar bij neer. Ik bel naar het ziekenhuis om te horen hoe laat ik vrijdag geopereerd ga worden, maar ik krijg te horen dat ik teruggebeld ga worden omdat de planning nog niet bekend is. Ik vind dat vervelend, want ik wil graag weten waar ik aan toe ben. Het aftellen is voor mij begonnen. Ik ben er onbewust toch meer mee bezig dan ik had gedacht. Het is heel dubbel, blij dat de tumor en de lymfeklieren nu eindelijk verwijderd worden, maar bang voor het effect van het resultaat. Vrijdag wil ik dan ook een van de wonderbaarlijke pammetjes, diazepam het maakt me niets uit als er maar pam achter staat. Ik word gebeld en zie dat het het Catharinaziekenhuis is, afdeling Chirurgie. Ik moet donderdag a.s om 8.15 uur me melden op afdeling 12 Oost. Ik ben verbaasd en krijg te horen dat mijn soort operatie nooit op vrijdagen wordt uitgevoerd en dat terwijl ik dat te horen had gekregen. Maar goed, donderdag wordt het dus in plaats van vrijdag en dan zal ik ongeveer rond 9 uur of half 10 de OK in verdwijnen. Ik krijg te horen hoe ik me kan voorbereiden en dan is het vanaf vandaag ook een feit. Ik hang op en mijn hart begint sneller te kloppen, gewoon omdat het een dag eerder is en ik me daar niet op had ingesteld. Ik ga ervoor bedenk ik me, niet kniezen en zeuren, maar er voor gaan. Donderdag moet ik dus oppas regelen voor de kinderen die de kids ook naar school wil brengen en in de middag wil halen, want al sta ik in de ochtend, het kan maar zo zijn dat ik pas in de middag aan de beurt ben. Nu het zo snel is voelt het toch wel heel erg spannend. Ik ga er zo meteen op uit, even in de stad rondlopen en mijn gedachten verzetten. Ik wil niet teveel alleen thuiszitten omdat dat bij mij niet goed werkt. Het begint spontaan hard te regenen buiten na de berichtgeving van mijn operatie. Nog maar 2 dagen te gaan en deze dagen hebben allemaal leuke activiteiten en daar ben ik blij om. De kaars brandt weer volop en zal blijven branden, ik ga deze dag plukken en ik ben er van overtuigd dat de zon zo weer zal schijnen.

Als het avond is en de kindjes op bed liggen komt Bernadette om me te gipsen. Onder het genot van een kopje thee kletsen we wat en Bernadette gipst er lekker op los. Veel laagjes zodat het een stevig geheel wordt. Ik heb een goede vaselinelaag gesmeerd zodat het gips makkelijk los kan laten. Zodra het gips droogt laat het los van mijn huid en dat voelt heel raar. Ik heb het idee dat het elk moment van mijn lijf af kan vallen en er komt een behoorlijke warmte onder het gips vandaan. Door mijn opvliegers is het gips in no time droog, zelfs minder dan 10 minuten! Het resultaat mag er wezen en wij zussen zijn er beretrots op. We gaan nog een afdruk maken, maar dan woensdagavond. Bernadette is een echte creabea en heeft superleuke ideeën voor het gips. Ik dacht zelf aan een kunstenaar, maar bij nader inzien is Bernadette de kunstenares die ik zoek. Bernadette geeft aan dat wij het juist ook zelf zouden kunnen doen. We nemen haar ideeën goed in ons op en met een extra afdruk kunnen we het ons ook veroorloven om een beetje te prutsen. Ik realiseer me als geen ander dat deze afdruk vanaf donderdagavond historisch zal zijn. Misschien zal ooit, met een reconstructie, dit beeld bij benadering terugkomen. Voor mij nog allemaal te ver weg. Eerst leren leven zonder borst en met een litteken. Donderdag komt steeds dichterbij!

Ik ben een beetje bang dat het van me afvalt en durf mijn hand niet onder mijn borst vandaan te halen :)

Dit is dan het onbewerkte resultaat en ik ben er trots op!