Maandag 17 december 2012

Dit is de dag die ik als mijn strohalm heb benoemd. Vandaag ga ik naar Hillie en daar heb ik naar uitgekeken. Ik breng de kinderen naar school en dan ga ik naar de supermarkt. Ik vergeet vanalles en als ik dan Bernadette tegenkom en zij vraagt of ik al geweest ben realiseer ik me dat ik ook mijn medicijnen ben vergeten. Als een kip zonder kop ga ik snel naar huis en dan door naar Hillie. Een dame met een warme uitstraling opent de deur. Haar gezicht is nog blauw van de operatie. Ze voert een aantal weken vanwege haar operatie geen praktijk, maar voor mij heeft ze een uitzondering gemaakt. Hillie is van mening dat ik zo de kerst niet in kan. We maken kennis en er is op basis van mijn gegevens al veel voorstudie verricht. Ik word doorgemeten op heel veel plekken op mijn lichaam en vervolgens wordt gekeken waar mijn lichaam nu baat bij heeft. Ook mijn medicatie wordt met vaste punten in mijn voeten en handen doorgemeten. De uitkomst is verbluffend. Lactoseintolerant, dus schrappen van alles waar melk in zit uit mijn menu. Verder heeft mijn lever het zwaar te verduren en krijg ik N acetyl cysteïne voorgeschreven om te ontgiften en krijg ik Calcium Pantothenaat en Zincum Valerianicum D6 voorgeschreven. Deze laatste zullen met name voor innerlijke rust gaan zorgen. Verder moet ik alcohol schrappen en soja, want  beide producten maken oestrogenen aan en die kan ik nu zeker niet gebruiken. Mijn strohalm geeft me kracht en ik ga vanuit Hillie, ruim 2 uur later naar Bernadette toe. We eten samen wat en ik bestel meteen de voedingssupplementen. Ik koop MinusL producten en ik bel de oncoloog en leg uit dat ik dit niet meer trek, de grens is bereikt. Ik vertel hem niet, maar zijn assistente dat ik ondanks de Lucrin zwaar menstrueer en dat ik dit niet meer wil. Ik mag vrijdag om half 10 komen en samen met de oncoloog gaan we kijken hoe we het behandelplan kunnen aanpassen. Dit geeft al iets meer rust en voor mij komt er weer licht aan het einde van de tunnel. Laat dit het begin zijn van een mooie opbouw en van verbetering. Ik schrap alles uit mijn agenda voor de komende week, zij het met pijn in mijn hart, maar ik moet nu even een pas op de plaats doen, anders gaat het voor de kerst begint nog slechter met me. Hillie heeft ook gezegd, luisteren naar je lichaam en de grenzen respecteren. Lukt iets niet dan ook niet doen! Ik haal de kinderen uit school en ik ga in de ruststand. Vandaag is de puf er al weer uit, maar toch heb ik een soort kracht gewonnen, want sterk als ik ben, geef ik niet op. Ik geef nooit op!