dinsdag 18 december 2012

Teun vertelt aan het ontbijt dat hij een glazen potje met een dekseltje mee moet nemen naar school. Ik hoor dat deze ochtend voor het eerst. Ik vertel Teun dat ik dat zo niet tevoorschijn kan toveren en dat het handig was geweest als hij het me eerder had verteld. Hij kijkt me aan en zegt, 'maar ik weet het pas net'. Ik vraag hem of het hem vanacht dan is verteld en door wie. Hij moet zelf ook lachen en realiseert zich dat voor hem net misschien wel vorige week is geweest. Teun gaat zeggen dat hij het te laat heeft gevraagd en dat is heel eerlijk. Ik ga vandaag maar erwten uit een pot op het menu zetten, dan kan ik vanmiddag alsnog een potje naar hem brengen. Ik ga nadat ik de kinderen naar school heb gebracht even de stad in. Ik koop vlinderdasjes voor de jongens en glitterschoenen voor Puck, voor de feestavond. Verder koop ik garnaaltjes, zalm en haring. Sandra komt zo vanuit het ziekenhuis bij me langs en dan kunnen we onze ervaringen delen en samen gezonde vis verorberen. Gisteren heb ik dan ook de bedrijfsarts voor vrijdag afgebeld. Ik moet naar de oncoloog en zag er ook als een berg tegen op om naar Veghel te gaan. Eigenlijk wil ik niet dat mijn collega's me zo depri zien, dat vind ik te kwetsbaar voor mezelf. De bedrijfarts liet weten wel een vast ritme vast te houden. Dat ritme dat is er wel, elke dag heb ik mijn vaste activiteiten, dat kan ook niet anders als je een vaste schakel in een gezin bent. Mijn vaste ritme gaat me goed af in mijn beheersbare wereld, maar als er tegenslagen volgen, zoals nu met de hormoontoestanden, dan heb ik daar ook meer dan mijn handen vol aan. Ik kan er niets anders bij hebben en niets anders bij doen. Ik ben ervan overtuigd dat dat weer komen gaat, zeker met de voedingssupplementen van Hillie, met het bewegingsprogramma van REACT en met de aanpassing van het behandelplan van de oncoloog. Mijn tijd gaat komen, dat is zeker en mijn tijd komt in 2013, dan maak ik een frisse start. Deze gedachte geeft me houvast en daar haal ik motivatie en kracht uit. Het is rond het middaguur en de deurbel gaat. Sandra staat fris en fruitig voor de deur met een prachtig kerstboeket. We gaan gezellig kletsen en genieten van al het lekkers, het blijven de kleine dingen die het hem doen. Ik ben geen computerjuf vandaag, dus ik heb vanmiddag tijd over. Ik koop 2 kleine kerstboompjes en wat kersttakken, haal de kids van school en ben tevreden als ik zelf de bomen op zijn plek zet. Morgen gaan we de boompjes versieren met de kinderen erbij. Ze zijn vrij en dat is wel zo gezellig. Puck wil naar de kapper en ze wil natuurlijk op tijd in het theater zijn voor de eerste voorstelling. Ik ben benieuwd en kijk uit naar die bijzondere dag dat Puck zal schitteren op toneel als een piraat. Het is dinsdag, zwemdag. We eten vroeg en ook Henry is vroeg thuis, eet snel wat en dan gaat hij met de kids naar het Wolfsven. Ik ben alleen thuis en als ze vertrekken ruim ik de boel aan de kant en ga ik lekker op de bank liggen. Mijn rug en hoofd hebben er genoeg van en ik geef er lekker aan toe, heerlijk in alle rust, de tonen van Passenger op de achtergrond, ik kijk naar mijn beginnende kerstornamenten, ruik de dennenlucht en ik voel me een meer dan tevreden mens vandaag.