Donderdag 27 december 2012

Het is een heerlijke vakantiedag. We besluiten om een lekkere wandeling te maken naar de stad. De fiets kan even niet meer, want die zijn verdwenen. In de stad kopen we een kadootje voor kleine Veerle en wat lekkers voor Rob en Hanneke bij Il Borgo. Op de terugweg kopen we brood en broodjes bij 't Bakkertje en gaan we naar huis. Daar ga ik lekker een dutje doen en als ik na 1,5 uur wakker gemaakt word, vind ik het even jammer dat ik wakker ben en mijn warme bedje uit moet. Maar ik ga er graag uit, want we gaan met het hele gezin bowlen bij bowlingcentrum de Brug in Mierlo. Hier hebben we ons al een week op verheugd, met name Teun. Guus vindt het een beetje spannend. Hij is namelijk bang dat hij met bal en al de bowlingbaan overvliegt, dat was te zien in een tekenfilm. Guus houdt zich in het begin ook een beetje gedeisd. Ik mag voor hem gooien en hij kijkt de kat uit de boom. Maar al bij de tweede beurt wil hij het zelf proberen en vanaf dat moment is hij niet meer te houden. Hij neemt een sprint, duikt dan door zijn knieen en met al zijn kracht lanceert hij de bal de baan op. Hij gooit echt goed en na iedere worp geven de kids elkaar complimenten en een high five. Ik gooi met links en dat lukt eigenlijk best goed. We hebben een uur lang schik en plezier. Puck en ik delen de eerste plaats en Teun en Guus de tweede plaats. Henry is laatste geworden en dat vinden de kinderen hilarisch, zeker als je zag hoe hard die bowlingbal van papa de baan over vloog. Als afsluiter gaan we bij MacDonalds eten en de kinderen hebben de dag van hun leven. Thuis kijken we nog samen TV en dan is het hoogste tijd voor bed. Guus heeft er niet veel zin in en komt nog even bij me op de bank zitten en stelt me allerlei vragen, eigenlijk best ingewikkelde vragen. Hij vraagt waarom opa Helmond in de hemel is en een ster is geworden. Als ik hem vertel dat opa Helmond heel ziek was, dan vraagt hij mij wat hij dan had. Ik zeg hem dat opa Helmond kanker had. Guus kijkt me heel bedenkelijk aan en vraagt dan of ik dezelfde kanker heb dan opa Helmond. Ik zeg hem dat ik een andere kanker heb en hij vraagt of opa Helmond in het ziekenhuis gestorven is. Ik laat hem weten dat opa niet in het ziekenhuis gestorven is maar thuis en hij is nog meer verward. Hij komt dicht tegen me aanzitten en vraagt of ik al beter ben en ik vertel hem dat ik nu nog even een beetje ziek ben, maar dat we bezig zijn om me weer veel beter te maken. Hij knuffelt me en hij zegt te weten dat dat het beste medicijn voor me is. Ik ben ontroerd, trek hem dicht tegen me aan en we kijken samen naar Maestro en Guus vindt de klassieke muziek -net als ik- prachtig. Na de muziek en alle antwoorden op mijn vragen gaat ook hij slapen. Als hij op bed ligt bedenk ik me dat dit jaar ook wel een heel bewogen jaar is geweest voor de kinderen. Wat hebben zij een hoop voor hun kiezen gehad. Ik was -en ben nog geregeld- latent aanwezig, wat inhoudt dat ik er wel ben, maar niet in mijn actieve rol van vroeger zit. Ik houd me meer op de achtergrond en dat is met name voor mezelf soms moeilijk te verkroppen. Ik zou soms graag weer meer op de voorgrond willen treden, maar ik weet inmiddels ook dat als ik dat doe, ik al mijn energie verspeel en dat is iets wat ik absoluut niet wil. Dus ik aanvaard mijn nieuwe rol en weet dat deze rol in onze vernieuwde situatie goed past. We hebben inmiddels een nieuw gezinsevenwicht gevonden en daarmee hebben we allemaal vrede. Op zo'n dag als vandaag realiseren we ons weer eens te meer hoe leuk het is om samen gezinsactiviteiten te ondernemen. Het echt tijd nemen voor elkaar, het aandacht geven aan elkaar zorgt ervoor dat iedereen zich goed voelt en dat geeft innerlijke rust, zowel bij ons, tussen ons als bij de kinderen. Volgens Teun was vandaag zijn dag, hij heeft hier een week naar uitgekeken. Hij heeft dan ook vol enthousiasme genoten en hij was uitzonderlijk bijzonder in zijn bowlingtechniek. Gewoon de bal laten vallen met groot geweld en via de hekjes aan de zijkant toch keer op keer een spare weten te gooien! Dat is nog eens echte TEUNtechniek! Puck ging juist heel precies te werk en probeerde (soms ook met hek-effect) goed te mikken en het is dan ook niet voor niets dat zij de eerste plek wist te bemachtigen. Guus ging net als papa met brute kracht te werk, maar hoe dan ook en welke techniek ook toegepast werd, deze activiteit verbond en was leuk en de prijs -een diner bij MacDonalds- was de kroon op deze dag, tenminste voor de kinderen. Voor hen is MacDonalds hét restaurants der restaurants en dat is voor ons volwassenen toch net even iets anders :)  
Na zo'n dag is het goed slapen, voor de kinderen en ook voor ons. Deze kerstvakantie geeft ons allemaal de rust die we goed kunnen gebruiken.

Puck gaat uitermate precies te werk, eerst kijken, inschatten en dan gooien, Puck weet dan ook de eerste plek te bemachtigen

Teun laat de bal stuiterend de baan op vallen, traag bereikt de bal de kegels en raar maar waar, dan gaan er nog een hele hoop om :)

Guus neemt een aanloop en laat zich dan op zijn knieen vallen en met brute kracht gooit hij de bowlingbal de baan op