De kinderen zijn bij opa en oma en wij zijn vrijdag doorgegaan naar Almere, een herbeleving van de tour van voer van een jaar geleden. We zijn naar Sensei in Almere Haven geweest en hebben gesmuld van de Sushi. Net als een jaar geleden zaten we samen met Nicole hier, maar nu na de behandeling en toen voor de behandeling en nu vol verhalen over de berg die we gaan beklimmen. Ik per tandem, Nicole lopend en zoon Ralph op de racefiets voor papa. Bernadette belt en laten weten dat ook zij, Yvonne en mama boven op de berg willen staan als ik over de finish ga komen. Ik ben ontroerd en ik hoop dat het hen nog lukt een plek te vinden in de buurt van de berg, want het is echt de hollandse berg in juni en helemaal volgeboekt met Hollanders die gaan klimmen om geld op te halen voor het KWF.
We genieten van onze sushiboot, maar natuurlijk van de gyoza, die standaard bij onze bestelling hoort en van de entrecoterolletjes, de rijst, de kip, van alles wat Sensei ons te bieden heeft. Het is genieten en we eten tot onze buikjes rond zijn. We blijven bij Nicole slapen. Dan kunnen we na de Sushi meteen naar ons bedje om fit te zijn voor de dag die volgen gaat, want Henry en ik gaan naar Friesland om de elfstedentocht per auto te rijden. En natuurlijk om samen te genieten van wat Friesland voor ons in petto heeft. Na een heerlijk ontbijt gaan we samen nog even op pad voor fietsschoenen, want die hebben zowel ik als Ralph nodig. Daarna gaan we via Bataviastad naar Friesland en checken we in in ons hotel. We eten in de avond in Sneek en daar genieten we van allerlei Friese specialiteiten en wij zeggen tegen de gastheer, Friesland boppe. Het was heerlijk, Friese visspecialiteiten, Friese wildstoofpot, Friese koffie (jawel met Beerenburger), het is een groot feest. We tafelen lekker na bij de open haard en vinden onze weg weer naar het hotel. Het sneeuwt inmiddels een beetje in Friesland en het lijkt wel of we in een winterwonderlandschap op vakantie zijn. We prijzen ons geluk, want het is gewoon genieten in het kwadraat. Het leven is goed en het leven is fijn, kon het leven maar altijd zo zijn!
Zondag 10 februari 2013
We ontwaken pas om half 9 en de zondag begint heel relaxed. We kleden ons aan en gaan genieten van het ontbijt. We zoeken een plekje bij de haard en hebben alle tijd om te ontbijten en die tijd die nemen we ook. Het is zo gezellig en zo fijn en het ontbijt smaakt ons geweldig. Na het ontbijt pakken we onze spulletjes bij elkaar en gaan we touren. Eigenlijk hilarisch, maar ik hou van touren. Door ons prachtige landschap, de Friese steden door, een soort elfstedentocht, maar dan per auto. Het sneeuwt nog steeds bescheiden en Friesland is bedekt onder een bescheiden laagje sneeuw. Na onze tour besluiten we om richting Putten te rijden. We kiezen natuurlijk de touristische route. Naarmate we zuidelijker rijden zien we dat er heeeeeel veel sneeuw gevallen is. De zon schijnt en de hemel is strakblauw en het is echt prachtig. De dooi is ingezet en af en toe valt er een hele lading sneeuw uit de bomen op onze auto. We genieten van ons tochtje en we vragen ons af waarom we vaak de schoonheid van ons eigen land vergeten. We hebben een muziekje aan en ik zing als een Nachtegaal, tot grote ergernis van Henry, die mijn zangkunsten maar niet weet te waarderen. Als we in Putten komen is het een gezellige bedoeling. Gerben, Erica, Fabienne, Gerhard zitten allemaal in de kamer en Puck heeft zich even verstopt. Ze hebben genoten de kinderen en Puck en Guus zouden nog wel een nachtje willen blijven. Dat is goed om te horen. Oma heeft ze met lekker eten verwend en ze zijn er heerlijk op uit geweest, samen naar een speelboerderij met neef Huub er ook nog bij. Het is altijd een feest voor de kinderen om bij opa en oma Putten te mogen logeren. Ze kijken er vaak al weken naar uit. We drinken samen wat en dan gaan we op ons gemak richting het carnavaleske Zuiden terug. Opa en oma hebben hun rust verdiend, ze kunnen met de beentje omhoog. Onze drie musketiers vertellen in de auto honderduit over het spelen. over de ballenbak, over neef Huub die heel veel gel in zijn haar had en over het feit dat ze nog best een nachtje hadden willen blijven. Het maakt mij een gelukkig mens, wij genoten, zij genoten en wij samen weer blij om bij elkaar te zijn. Als we Helmond in komen rijden gillen ze het uit. Ze zien mensen met groen glitterhaar en vele outfits. Vandaag is de dag van de optocht. Wij gaan naar huis en zijn de enige in onze straat die thuis zijn. zo lijkt het. De rest is waarschijnlijk in de binnenstad en zit midden in de Carnaval. Morgen ga ik met de kinderen, dat staat vast. Nu gaan we naar huis en we passen de nikes die ik voor ze heb gekocht voor de gymles. Ze zijn er zo blij mee dat ze binnen besluiten te gymnastieken. Het is ook weer heerlijk om thuis te zijn, samen zijn wij een mooi stel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten