zaterdag 23 februari 2013

http://www.ed.nl/extra/alpe-d-huzes/op-tandem-vechten-tegen-berg-en-kanker-1.3680713#.USh9uNbkwqs.facebook

Gisterenavond laat liet Arjan al weten dat het filmpje op www.ED.nl stond. Ik heb natuurlijk meteen gekeken en wat is het eigenlijk raar oom jezelf terug te zien. Ik ratel natuurlijk weer eens veel te snel, maar ik ben van mening dat het hoe en waarom van 2climb2raise duidelijk naar voren komt. Nu zorgen dat zoveel mogelijk mensen dit filmpje te zien krijgen en hopen dat we ook stokers bereiken die op deze wijze ook aan hun herstel kunnen gaan werken.
In huize Schreur slapen voornamelijk mannen. Teun heeft Nick te logeren en Puck is bij Florine aan het logeren, al waar de meiden de avond van hun leven hebben. Ze mogen zelfs op tafel dansen op de muziek van K3, hoe leuk is dat?

samen dansen op tafel, vet cool!!!

De jongens gaan na de film Mees Kees naar bed en slapen eigenlijk direct. Guus hoest de hele nacht en is in de ochtend niet op zijn best. Teun is zoals altijd vroeg wakker en maakt vriend Nick ook onmogelijk vroeg wakker. Om 8 uur zitten we aan de ontbijttafel en heb ik broodjes gebakken. We zijn weer fris en fruitig. Ik laat de kinderen het filmpje zien van het ED en ze liggen helemaal in een deuk om mij met een helm op, maar vooral om Paul die buiten beeld 'stoere meiden' roept. Hilarisch vinden ze het. We gaan aan tafel en genieten van ons ontbijt. Puck is op tijd thuis en dan gaat Henry met haar naar paardrijden en ga ik met de mannen de stad in, nou de stad, we gaan naar Intertoys, hun favoriete winkel. In de middag heeft Teun feest en gaat Guus naar voetbal en ga ik even bij mama op bezoek, ik zal haar het filmpje laten zien, zodat we samen kunnen lachen en kunnen dromen van ons samen op die TOP!

Het gaat even net anders dan ik gepland had. Het ziekenhuis belt en de longarts is onderweg en ik wil graag bij de terugkoppeling aanwezig zijn. Ik zeg dat ik eraan kom en breng de jongens bij buurvrouw Pauline. Ook Bernadette komt en ik spreek de voicemail van Yvonne in, want op de longafdeling moeten alle mobiele telefoons uit. Mama heeft er een hard hoofd in en ze is heel erg gespannen. Wij overigens ook, maar we proberen het niet te laten merken. Ik laat op internet het filmpje zien en mama is zo trots, ze geeft me een knuffel en vind het prachtig. We kletsen even en dan na een uur komt de longarts en hij heeft geweldig nieuws. De CT scan heeft uitgewezen dat er geen tumor zit en dat geeft 90% zekerheid. De PET scan is afgezegd, alleen de bronchoscopie staat nog in de planning om uit te wijzen wat die 10% dan wel is. Er valt een last van mama haar schouders af en van die van ons en er komen tranen van blijdschap. Mama maakte zegt dat ze ons nog niet kan missen en ze spreekt uit dat ze het allemaal zo naar voor mij vond, net nu het herstel zo goed gaat. Ik ben opgelucht, blij en denk aan de slogan van het KWF van vandaag: ‎'Als je zon brengt in het leven van anderen, kun je de stralen niet weghouden van jezelf.' En zo werkt het inderdaad. We hebben de zon proberen te brengen bij mama, ze wilde de zon nog even niet zien, maar nu ze de zon ziet en de warmte van de zon ontvangt, omarmen de stralen ook mij. Ik ben blij. De lunch wordt gebracht en mama vertelt tante Annie het goede nieuws per telefoon. We nemen afscheid en we gaan deze dag omarmen. Vanmiddag ga ik een lekker ontspannen loopje doen en zo meteen, als Teun naar het feest van Willem is, gaan wij met elkaar de stad in. Guus is niet naar voetbal gegaan, weer een aanval van aanstelleritis en papa is er vanuit ergernis in meegegaan. Dat gedrag vereist aandacht, maar niet vandaag, vandaag omarmen we en we realiseren ons maar weer eens dat onzekerheid over je gezondheid de pracht van elke dag overschaduwd. De schaduw is nu weg en de zon houdt niet op met stralen en dat terwijl de sneeuwvlokken dwarrelen.