donderdag 14 februari 2013



Vandaag is het Valentijn. Op mijn telefoon zie ik mijn eerste dagdonatie. Een donatie van Puck, Teun en Guus met een mooie tekst. De eerste tranen van geluk zijn binnen vandaag, Happy Valentine. Henry is al vroeg naar het werk en ik geef de kinderen hun post bij het ontbijt. Ik zeg het gedichtje op, ga via hun handje, hun mouw naar hun nekje, kriebel en geef ze een dikke zoen en een dikke knuffel. Ze stralen en onze Valentijnsdag kan al niet meer stuk. Als ze allemaal in de kleren zijn komt mama. Mama is snotverkouden. Ik geef haar haar Valentijnsknuffel voor deze dag en we drinken samen wat voordat ik naar het ziekenhuis ga voor mijn sportsessie. In het ziekenhuis zijn alleen Karin en ik. Dokter Ton is ziek, dus een zuster komt ons begeleiden. Karin is in 3 dagen 7 kilo zwaarder geworden vanwege het vocht en gevreesd wordt voor hartfalen. We worden met onze neus op de feiten gedrukt, dat gezondheid niet een vanzelfsprekendheid is. Dappere Karin stapt toch op de fiets en we doen een aangepast programma in verband met de afwezigheid van Ton. We noemen onszelf superbikkels, die ook vandaag gewoon die fiets op willen. Alles voor het herstel. Na afloop krijgen we een kopje koffie voor onze inzet, ga ik onder de douche en weer naar huis. Thuis zijn de kids met Loek aan het spelen. Mama gaat weer naar huis en Willeke komt checken of Loek hier is en drinkt meteen een bakkie mee. Ik bak tosti's voor de kinderen en verwarm de soep die van gisteren over is. Een gezellige bedoeling aan de keukentafel. Loek geeft zulke lieve complimentjes over de soep en hij geniet er zienderogen ook van. Ik kan hier zo van genieten. Na het eten gaan ze spelen. Teun en Loek besluiten bij Loek op de Wii te gaan omdat zij een spelletje hebben wat wij niet hebben. Guus is verdrietig hierom. De TV mag hier aan en dan komt Nick met Guus spelen. Teun komt weer thuis en gaat weer even met Nick naar zijn huis om daar te kleuren. Guus blijft hier en doet de skates van Nick aan en in 2 minuten leert hij zichzelf skaten, heel makkelijk, heel behendig. Guus is onze sportman in de dop. Als enige van de drie is hij heel atletisch gebouwd met gevoel voor sportiviteit. Zo anders dan Teun en Puck, die dat totaal niet in zich hebben. Vol trots laat hij me zien hoe hij het doet en hij verlegt daarin steeds zijn grenzen, pijlsnel is hij na een paar keer oefenen. Ik houd mijn hart vast, maar hij blijft keurig op de been en gebruikt zijn armen voor evenwicht. Ik ben trots op hem, de kanjer. Teun komt weer thuis en mijn drietal is weer compleet. Henry zal laat thuis zijn vanavond, dus wij gaan samen een vakantiefeestmaal maken. Vandaag willen ze inktvisringetjes, aardappeltjes en worteltjes. En dat gaat het worden. Vandaag is een bijzonder mooie dag en ik omarm deze dag met duizend armen <3