dinsdag 19 februari 2013

Ik heb een supernacht gehad, lekker geslapen en als ik wakker word voel ik de spieren meer dan gisteren. Toch valt het me reuze mee. Vandaag moet ik weer aan de hersteltraining in het Elkerliek en daarna naar Eindhoven voor het interview met het ED. Ik weet totaal niet wat ik kan verwachten en dat maakt het een soort van avontuur en ik ben dol op avontuur. Madzy zal er ook zijn vanmiddag en naar het schijnt gaan we samen de tandem al op en wordt dat gefilmd. Madzy neemt buitenkleding mee en natuurlijk een helm! Ik heb er zin in en ik hoop dat het een stuk word in het ED dat vooral laat zien hoe geweldig de stichting 2climb2raise is. Het is namelijk deze stichting die het mogelijk maakt om ook al of nog tijdens je behandeling de draad weer op te pakken en je lichamelijke grenzen weer op te zoeken. Dat is wat er voor zorgt dat je je weer onderdeel gaat voelen tot wat voor de ziekte kanker tot 'de normale' wereld behoorde. Je bent onder lotgenoten en iedereen heeft aan een half woord genoeg. De 'gezonden' geven zoveel dat je jezelf weer toelaat om je eigenwaarde te ontvangen, die je eigenlijk een beetje kwijt was. Ik heb mezelf constant onbewust verplichtingen opgelegd, omdat ik dat nodig vond. Nu leg ik mezelf niets op en geniet ik van de groei die de training me geeft. Ik zei gisteren tegen mijn zus dat ik, ondanks mijn minimale prestaties op sportgebied, ik zondag na de eerste training naar huis reed en mezelf queen of the road voelde. Een heerlijk gevoel. Ik ga om half 12 naar de training, Karin had gelukkig goed nieuws gehad, geen hartfalen en ze was alweer 4 kilo vocht kwijt. Na de training drinken we koffie met de een club die er al jaren komt. Nostalgie, daar gaat het over, over vroeger en hoe het toen ging. Ik geniet van deze prachtige Helmondse verhalen. Ik ga naar huis en word gebeld door Astrid van Hest, de reïntegratie-dame die Sligro heeft ingehuurd voor langdurig zieken. De eerste afspraak staat voor donderdag en ineens gaat alles in een sneltreintempo. Ik ben klaar voor vanmiddag, het interview en zie wel wat er op me af gaat komen.....

De eerst keer samen op de tandem, het ging meteen goed, zo gaaf en leuk!

Ik was natuurlijk weer eens heel erg op tijd. Meteen na het ziekenhuis spullen thuis gedropt, telefoon opgenomen en doorgegaan naar Paul in Eindhoven, want daar was het verzamelen. Ik heb mijn sportkleren nog (en al) aan. Ik zie de tandem als stralen buiten. Arjan en Madzy (en haar zusje die een weekje bij Madzy logeert) zijn er ook al snel. De redacteurs van het ED arriveren en we babbelen er lekker op los. Ik hou van babbelen en zit dan ook lekker in mijn element te zijn. Daarna gaat de camera draaien en zorgen Madzy en ik dat we in onze buitenkleding voor de dag komen. Ook wij worden geinterviewd, maar natuurlijk buiten bij die schitterende tandem, die de hoofdrol speelt vandaag. De tandem die het mogelijk maakt voor (ex)patienten om die berg op te gaan, om nú al iets te doen wat helpt in het herstel of in het jezelf beter voelen. En dat alles wordt mogelijk gemaakt door de stichting 2climb2raise. Ik ben trots dat ik erbij ben en het heeft zo moeten zijn dat dit mijn pad heeft gekruist. Dit past zo goed bij mij en bij hoe ik in het leven sta. Mijn kerneigenschappen komen hier goed tot zijn recht, enthousiasme en energie. De voorbereidingen en de fysieke inspanningen leveren alleen maar meer energie op en dat enthousiasme volgt dus vanzelf door die positieve energie. Na het interview gaan we op de tandem, voor de eerste keer en het wordt gefilmd. Madzy en ik zijn laaiend enthousiast en ik weet dat ik straal dat kan niet anders, want trots is hier een understatement. Als ik naar huis ga zet ik snel de foto die Arjan heeft gemaakt op FB en de reacties stromen binnen. Ik ga eerst Guus bij Fabian ophalen en laat natuurlijk meteen trots de foto zien. Ik ben zo enthousiast dat iedereen dit ook moet zien. Ook als ik Puck op ga halen bij Florine laat ik trots mijn de foto zien van wat nu al als 'onze tandem' voelt. Henry is al thuis en de pannetjes pruttelen op het vuur. Teun komt thuis en we gaan eten. Na het eten even kleuren, gamen, spelen en dan naar bed. Vandaag was een prachtige dag, een droomdag, een dag vol energie. Ik kijk uit naar de tijd die komen gaat, ik kijk uit naar mijn trainingen en ik het allerbelangrijkste 'ik voel me goed'!