dinsdag 26 februari 2013

Vandaag is de dag van het goede nieuws. Deze ochtend, nadat ik de kinderen naar school had gebracht, kwam het nieuws dat de bloedwaarden van mama dusdanig waren dat ze met medicatie naar huis mag. De dag begint dus goed. Ik vertrek naar het Catharina Ziekenhuis en heb daar een afspraak met de gynaecoloog. Ik heb mijn Lucrin injectie meegenomen. Ik kan deze zelf injecteren, maar nu ik toch naar het ziekenhuis ga, laat ik het graag over aan de gynaecoloog. De vorige injectie heeft me door eigen toedoen een behoorlijk intern littekenweefsel opgeleverd. Het onderwerp van gesprek bij de gynaecoloog is eierstokverwijdering ja of nee? Nadat de gynaecoloog aan de hand van foto's helemaal heeft verteld wat de bedoeling is en wat de risico's zijn volgt er overleg met de oncologisch gynaecoloog. De uitkomst is voor mij heel bevredigend, de eierstokken gaan eruit! Ik ben opgelucht, nu weten we dat in ieder geval 90% van de oestrogenen weg zijn en dat ik geen eierstokkanker kan ontwikkelen. Ik geef aan dat ik deze operatie pas na 8 juni wil ondergaan. Ik wil nu namelijk geen belemmering bij het halen van mijn doel, het beklimmen per tandem van de Alpe d'Huez met 2climb2raise. De gynaecologe vindt het geweldig dat ik het ga doen en als ik wegga vraagt ze of ik bij de pré-operationele screening haar naam wil doorgeven. Ze zegt dan kan ik van je horen hoe het is gegaan in de OK. Ik vind dat zo leuk en loop met mijn verwijsbrief naar de pré-operatieve screening. Ik ga in de wachtkamer zitten en vanwege de lange wachttijden krijg ik wat te drinken aangeboden. Ik baal van het wachten en ik bekijk mijn mail op mijn iphone. Ik zie dat ik weer wat donaties heb binnengekregen van Raymond en Miranda, van Petra, van Jan en van Sligro. Ik zie het bedrag en ik schiet gewoon vol, ik ben ontroerd! Ik stuur een mail naar Wilco en zet een dankwoordje op FB. Meteen krijg ik een app van Maartje die schrijft 'ik zei toch dat de donatie er aan zou komen'. Ja dat had Maartje inderdaad gezegd, maar ik had geen 1431 euro verwacht. Ik ben een soort van in de wolken en ik kan de wereld aan. Ik kijk in de wachtkamer en ik besluit dat ik geen zin heb te wachten voor een operatie die toch pas medio juni gaat plaatsvinden. Ik loop naar de balie en leg uit dat ik pas in juni geopereerd wil worden en of ik een nieuwe afspraak kan maken aangezien er geen haast bij is. De dame lacht me toe en is blij dat ik wil gaan, want de wachttijd is inmiddels opgelopen naar ruim anderhalf uur. Ik vertrek en ik betrap mezelf erop dat ik met een smile van oor tot oor het ziekenhuis uitloop. Ik ga naar huis en trakteer mezelf op een lekker broodje. Daarna vertrek ik naar school om Rekenrijk computerles in groep 3 te geven. Als ik klaar ben met de les is de school bijna uit. Guus loopt wat sippend uit zijn klas en als ik een en ander navraag dan blijkt dat hij ruzie heeft met zijn beste vrienden om meisjes. Ik til hem op en kijk hem aan en vraag wat er gebeurd is en hij doet zijn verhaal. De jongens waren aan het spelen en toen wilde zijn vriendinnetjes meespelen. Guus heeft verkering met Eva en Nina -jawel 2 meisjes! en dat kan en mag allemaal op 5-jarige leeftijd-. De jongens wilden niet dat er meisjes mee zouden spelen en toen was er ruzie en koos Guus voor zijn meisjes. Ik vind het een aandoenlijk verhaal en zeg dat we de ruzie toch moeten proberen op te lossen voor zijn feestje van morgen. Guus is het met me eens en morgen ochtend voor de les begint zullen we het hier over hebben. We gaan naar de aula om Puck en Teun op te halen. Eenmaal thuis rennen Teun en Guus meteen naar Nick. Nick was vandaag ziek thuis en heeft opgeruimd. Hij heeft alle gogo's en knikkers die hij niet meer leuk vond in zakjes gedaan en die mogen Guus en Teun nu hebben. De mannen zijn er blij mee en spelen meteen met het spul. Hun fantasie gaat op hol. Puck ligt te lezen op de bank en ik kook een maaltje bami. We gaan weer vroeg aan tafel zodat ze meteen om 5 uur als Henry thuis komt met hem mee kunnen naar zwemles. Puck voor een uur en Guus en Teun voor een half uur. Ze gaan allemaal met lichte tegenzin. Als ze weg zijn loop ik naar het ziekenhuis, omdat mama bij haar ontslag haar nachthemden in de kast heeft laten liggen. Rond half zeven brengt Henry de jongens thuis en vraagt om mijn autosleutels. Hij gaat met mijn auto terug om Puck op te halen, want Teun heeft in zijn auto zijn maaltje bami eruit gegooid. Aan mij de taak de bamislierten overal tussenuit te halen. Ik zorg eerst dat Teun een schoon pyjamaatje aankrijgt en vraag of hij nog ziek is. Teun is kiplekker, hij werd ziek van het autorijden van papa en hij vraagt of hij smultoet mag, omdat hij nog geen toetje heeft gegeten. Ik moet lachen, de bami ligt op de achterbank en Teun heeft ruimte in zijn buik voor wat lekkers. Ik maak de achterbank schoon en laat het achterraam op een kier staan, zodat de nare lucht uit de auto kan verdwijnen. Dan ga ik naar binnen en krijgen Teun en Guus smultoet, zo noemen wij de MONA toetjes. Vandaag hebben we dame blanche en brownie. Het is een caloriebommetje, maar wel een lekker caloriebommetje! Als de mannen hun toet opgesmikkeld hebben poetsen we de tanden en gaan we naar bed. Ze liggen al heerlijk in bed als Puck thuis komt. Ook Puck wil nog graag smultoet en ook zij smikkelt van deze traktatie. Na de toet gaat ook Puck naar bed en is er rust in huize Schreur. Henry regelt het partijtje van Puck en we drinken een lekker kopje koffie. Ik leg een koelelement op mijn buik, want ik heb een dikke bult van de Lucrin gekregen en zo kan de zwelling wat slinken. Daarna ga ik lekker slapen en mooie dromen dromen. Vandaag was de dag van mooi nieuws en ik voel me een heel tevreden knapperd.