zondag 8 juli 2012

Eureka! Ik heb uitgeslapen met dank aan de lormetazepam. Ik slaap tot 9 uur en dat is wonderbaarlijk. Ik was gisteren zo verschrikkelijk moe, eigenlijk gewoon te moe. Zo moe dat mijn lichaam gewoon in de actiestand bleef staan. Dat is een soort natuurlijke reactie van mijn lichaam, gewoon in de actiestand  blijven staan wat er ook gebeurt en  vooral alert blijven. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat ik over een aantal mannelijke eigenschappen beschik. Dus alert blijven komt volgens mij voort uit de oertijd, dé manier om te overleven. Er is een heel goede remedie om deze actiestand te lijf te gaan; men neme een lormetazepam! De ontspanning volgt vanzelf en met de ontspanning doet de slaap ook zijn intrede. Wat een zaligheid. Nou wil ik geen pleidooi geven voor slaapmedicatie, maar voor mij als slechte slaper is het af en toe nemen van een loretazepam een pure verwennerij en los daarvan een noodzakelijkheid om aan voldoende lichamelijke en geestelijke rust te komen. In de ochtend ben ik nog een beetje duf, maar ik voel dat ik goed gerust heb. Ik voel het aan mijn lichaam en ook mijn ogen, deze tranen en branden minder. Vanaf komende week is mijn laatste kuurweek een feit, het is dan 3 weken na de laatste chemotoediening. Ik bruis van de positieve energie. Ik wil een start maken met lopen en dus lichaamsbeweging inzetten om de conditie weer op peil te krijgen. Lekker klimmen om de top van de berg te bereiken. Daar heb ik enorme zin in! En dan de vakantie, dat is helemaal de kers op de taart. Elke dag kijk ik even op internet naar ons hotel en naar wat Mallorca allemaal te bieden heeft. Elke dag zwemmen als start van de dag, genieten van het samenzijn, van gezelligheid, van de zon, van alles eigenlijk. We vliegen vanaf airport Weeze en dat is maar 45 minuten rijden, wat heerlijk allemaal. Kortom voordat fase 2 zijn intrede doet heb ik alleen maar leuke dingen in het verschiet. Morgen in de controle MRI en donderdag zal dan weer een spannende dag volgen met tussenstanden en met operatie-informatie. Als dat is geweest is het dus even behandelloos genieten, zonder ziekenhuisbezoeken, even weer 'gewoon' Hanneke zijn, tot de operatie. Ik heb de afgelopen 18 weken een strak schema doorlopen en alles stond in het teken van de chemotherapie. De kuurweek viel bij mij mee, dankzij de dexamethason, die mij het gevoel gaf alles aan te kunnen. De tweede week na de kuur viel mij altijd zwaar, zonder de dexamethason en met de spier- en botpijnen. De derde week krabbelde ik er aardig bovenop en was ik alleen eerder moe en dan begon alles weer van voor af aan. Nu is dat over, ik kan het schema overboord gooien. Geen chemo meer en gewoon het leven zonder de ellendige bijwerkingen weer oppakken. Ik ben het leven van alledag daardoor veel meer gaan waarderen. Ik kan me ook verbazen over mensen die klagen over een nacht slecht slapen of over een snottebel die hen dwarszit. Een beetje minder slaap of een verstopte neus staat niets in de weg en vooral niet het genieten van het leven. Ik zou het willen uitschreeuwen, pluk de dag en geniet van het leven, denk na als je klaagt over iets onbenulligs, want dat is geen klaagzang waardig. Probeer niet te oordelen, maar probeer te beleven altijd vanuit jezelf. Je zult merken dat je daardoor veel positiever in het leven gaat staan en ook echt leert genieten van het hier en nu en dat is waar het uiteindelijk toch om gaat. Ik geniet hier in de keukenn van het nu, de kinderen met hun vriendjes die in onze tuin spelletjes bedenken en veel lol hebben. Het leven is, ondanks tegenslagen, heel mooi, je moet er je ogen voor open blijven houden, elke dag weer!