woensdag 4 juli 2012 Logeren

Het is vandaag de dag dat Puck, Teun en Guus gaan logeren bij oma en opa Putten. Ik heb gisteren hun koffertjes al gepakt, dus alles staat al klaar. Ik maak nog een tasje met hun zwemspullen, want als het weer het toestaat gaan de bofbipsen ook nog zwemmen. Ze hebben er echt zin in. Guus heeft wat opstartproblemen en wil weer eens geen blouse aan. Hij wil alleen maar t-shirts dragen. Toch lukt het me met veel rust om hem zijn blouse aan te laten houden. Ze vertrekken uitgelaten en ik knuffel ze en zwaai ze uit. Mijn gevoel is heel dubbel. Enerzijds vind ik het heerlijk voor hen, zeker met de wetenschap dat ze ook echt genieten in Putten, maar anderzijds verstoort het nu mijn ritme waar ik zo goed mijn draai in heb gevonden. Ik heb een soort dagritme ontwikkeld waaraan ik heel veel houvast heb. Mijn dagen deel ik in volgens een vastomlijnde structuur. Dat werkt voor mij geweldig. Nu de kinderen er niet zijn moet ik weer even schakelen. Ik moet ook dan mijn rustmomenten zien te vinden en ik heb van nature de neiging om dan -zoals ik het altijd zeg- meters te maken. Ik moet nu geen meters maken, maar ook gewoon proberen een regelmaat te vinden met activiteit afgewisseld met rust en ontspanning. Ik ga mijn weg ook hierin wel vinden. Feit is wel dat ik mijn drie engeltjes ga missen. Als ik het van de andere kant bekijk kan het me juist uitermate veel rust brengen. Mijn huidige ritme zorgt ervoor dat ik niet toegeef aan alles wat ik op een dag zou willen, met name in geval van activiteiten buitenshuis. Ik heb een soort innerlijke rust gevonden en haal veel voldoening van taakjes in en om het huis. Ik blijf daardoor heel goed binnen de grenzen van wat voor mij haalbaar is. Echter zal ik als de kinderen er zijn -en ik ben alleen met ze- niet gaan liggen om te rusten. Ik las wel rustmomenten in, dan gaan we zitten, drinken we wat en dan kletsen we en dat zorgt voor geestelijke stabiliteit, maar lichamelijk rust ik dan natuurlijk niet, mijn lichaam blijft dan in de adrenaline-stand. Daarbij voel ik de lichamelijke vermoeidheid niet omdat ik nu zo intens kan genieten van de harmonie van hun samenspel en hun plezier dat ik mezelf en mijn lichamelijk vermoeidheid volledig wegcijfer. Gisteren was ik dan na een dag ook ECHT moe. Zo'n moeheid waarbij je ook niet meer in slaap kunt vallen, omdat je lichaam gewoon in actiestand blijft staan en geen ontspanning kan vinden. Ik heb wederom al mijn ontspanningsoefeningen toegepast om in slaap te kunnen vallen. De rust was aardig de slaap was helaas weer kort. Desalnietemin heb ik geen last van het weinig slapen, ik rust toch vaak zo'n 7 uur per nacht, want liggen is ook rusten als slaap je niet. Maar goed de 3 musketiers zijn vertrokken en zaterdag gaan Henry en ik ze weer ophalen, ze gaan genieten de komende dagen met een hoofdletter G, want mijn schoonouders maken er weer een groot feest van. Bernadette belt me. Mama komt me zo ophalen en dan gaan we met zijn 3-en erop uit. Mijn uitje van de dag. Ik ga me lekker douchen en dan ben ik er klaar voor. We gaan deze dag omarmen, CARPE DIEM!