woensdag 11 juli 2012

Na een heerlijke dag is het ook heerlijk slapen. In de ochtend bruist het alweer in huize Schreur-Duijmelink. Onze Teun zit dan al aangekleed aan de keukentafel. Hij heeft zijn trouwe vriend de Nintendo DS in zijn handjes en hij gilt enthousiast met zijn spel mee. Guus sluit snel aan en ook hij is al aangekleed. Ik heb hen verteld dat ze me enorm helpen als ze meteen als ze wakker worden zelf hun kleren aandoen die ik in de avond voor ze klaarleg. Ze nemen dat direct aan en dus zijn om half zeven rise and shine. Ik kom zelf pas om half acht beneden en als ik de keuken inloop complimenteer ik hen voor deze actie. Ze zijn beretrots en ik ook. Als je helder en duidelijk bent in je opdrachten gaat alles zo makkelijk. Ik maak ontbijt en na het ontbijt willen ze eigenlijk al naar buiten, maar dat is nog wat te vroeg. Ze besluiten met alle kussens en kleden een rustplek te maken. En daar liggen ze met zijn drieeën over elkaar te rollen. Als hun spel klaar is gaan we met zijn allen naar de supermarkt en ze lopen allemaal met hun eigen karretje achter me aan. Ik ben net moeder gans. Iedereen lacht ons toe en het is natuurlijk ook een grappig gezicht om ons van groot naar klein te zien lopen. Als we thuis zijn gaan ze lekker buiten spelen. Merlijn en Wessel komen ook en ze vermaken zich best. Yvonne, haar moeder, Lars en Jasper komen op bezoek. Gezellig. We drinken een kopje koffie en kletsen gezellig. De kinderen worden goed verwend met kadootjes en we krijgen een strippenkaart voor Il Primo, een geweldig kado. Deze is aan ons wel besteed, kunnen we genieten van het heerlijke ijs. Volgens onze knoeiers de slimste ijssalon, omdat ze er van die snoetenpoetsers op alle tafeltjes hebben staan. Als het gezellig is vliegt de tijd en zo ook nu. Lars moet op tijd bij de Orthodontist zijn. Inmiddels zitten onze musketiers in de schuur met Wessel. Teun mag overdag niet op de Nintendo, dus heeft Wessel zijn Nintendo thuis opgehaald en  zijn ze verdekt opgesteld in onze schuur en ze zitten om de spelende Wessel heen. Heel slim weer bedacht, want ik kan het zo niet zien vanuit de keuken. Ik ga broodjes smeren en als ik in de schuur kom dan laat ik weten dat ik niet graag wil dat ze op de Nintendo spelen. Teun zegt heel bij de hand: 'ik speel toch niet, Wessel speelt'. Daar heeft hij een punt, maar ik laat weten dat ook voor Wessel hier onze regels gelden. Ze ronden hun level af -het gaat mij soms boven de pet- en dan worden er beschuitenbollen, bolletjes en brood gegeten. Daarna gaan ze op de trampo. Puck kleurt en plakt in haar kleurboek dat ze vanochtend heeft gekregen. Het duurt niet lang of Guus komt gewond binnen rennen. Hij is van de trampo gevallen en  heeft een schaafwond op zijn kin. Ik ontsmet de wond met Betadine en plak er een pleister op. Hij vindt het nog wel stoer ook en is er niet angstig door geworden. Hij gaat met pleister weer met Wessel en Teun de trampo op. Merlijn komt ook weer en als Puck Merlijn het pad op ziet lopen laat ze haar kleurboek voor wat het is en rent naar buiten.

Het is hier een heerlijkheid voor de kinderen tijdens hun vakantie. Elke dag straalt het plezier van hun gezicht. Ze kijken de regen -als die er is- weg om zo snel mogelijk weer naar buiten te kunnen. Ze laten hun kinderbrein goed werken en ze proberen mij met al hun charmes soms behoorlijk te bewerken om zo hun zin te krijgen. Ze zijn dan nog wel klein, maar weten al heel goed hoe ze iets voor elkaar kunnen krijgen. Neem nou Guus, die maandag met zijn olijke koppie aan me vraagt: 'Mag Wessel hier logeren?' "Van zijn mama mag het, echt'. Als dat laatste -vooral het woordje echt- er heel snel achteraan wordt gezegd, dan weet je eigenlijk al dat de toevoeging van 'zijn mama mag het, echt!', verzonnen is om gewicht in de schaal te leggen. Ze hopen dan ook dat ik door deze toevoeging ook meteen een toezegging doe. Immers papa's en mama's zijn in hun ogen belangrijke mensen. Dus als ze doen voorkomen dat de mama van Wessel zegt dat het mag, dan denken de kleine slimme mannen het voor elkaar te hebben. Helaas werkt het niet altijd zo, want papa's en mama's doorzien hun plannetjes soms heel goed. Echter soms lukt het hen wel, dan hebben wij als papa of mama ons hoofde er even niet goed bij. Dus met de regelmaat van de klok zie ik nu dit soort acties nu voorbij komen. En ik geniet van hun vindingrijkheid en van hun fantasie.

Inmiddels zitten Wessel en Teun in zijn kleurboek te kleuren en terwijl ze bezig zijn hebben ze het over groep 3 en meester Freek. Ik vang op dat meester Freek veel grapjes maakt en dat je moet lezen en rekenen in groep 3. Wessel laat Teun weten dat hij al kan lezen. Teun is daarvan onder de indruk en zegt terug dat hij echt nog niet kan lezen. Onze Teun is goudeerlijk, hij zal niet snel de neiging hebben om te bluffen. Ik kijk naar hem en zie, net zoals bij Puck, een natuurlijke naïviteit bij hem. Guus heeft dat veel minder. Die bluft er naarstig op los en die laat zich niets op zijn mouw spelden. Ik vraag me af waarom hij als enige van de drie die eigenschap heeft. Hij is het derde kind en heeft een methode ontwikkeld om de aandacht op te eisen, zowel positief als negatief. Daarbij heeft hij het idee dat hij moet wedijveren met zijn oudere broer en zusje en natuurlijk met de oudere kinderen die hier over de vloer komen. Daarom doet hij alsof hij meer kan dan dat hij daadwerkelijk kan, bluffen dus. Het is leuk om de kids gade te slaan en je oor eens te luister te leggen. Het levert zoveel kinderwijsheid op en die kinderwijsheid is heel waardevol. Daar steek ik een hoop van op :) Het regent weer lekker, dus de kinderen zijn allemaal binnen. Merlijn geeft aan dat hij om 15 uur thuis moet zijn. Merlijn en Wessel vertrekken, maar vergeten de Nintendo mee te nemen. Guus en Puck trotseren de regen en brengen de Nintendo terug. Wij besluiten op pad te gaan, onze activiteit van de middag, kijken of we een nieuwe schooltas kunnen vinden voor alledrie. We gaan vrolijk op pad en deze dag is wederom een mooie dag.