donderdag 5 juli 2012

De kinderen logeren en Henry is heel vroeg naar zijn werk gegaan, dus ik kan een gat in de dag slapen en toch zit ik al om 8 uur aan mijn keukentafel. Ik heb de kinderbedjes verschoond en zit te bedenken wat ik vandaag kan gaan doen. Naar Veghel ga ik volgende week dinsdag, dus vandaag kan ik doen waar ik zin in heb; ik hoef met niets en niemand rekening te houden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de kinderen mis. Ik mis hun stemmetjes en vooral de afleiding in huis. Daarbij zorgen mijn 3 musketiers voor een ritme wat mij veel houvast geeft. Nu is dat alles weg en ik voel me even zoekende naar iets, maar wat? Ik kan het niet goed benoemen, maar het is een onbestemd gevoel. Ik beschik nu over een oase van rust en in het normale leven heb ik me zo'n dag meer dan eens toegewenst. Echter nu begeef ik me al maanden in een heel rustig vaarwater en ik mis een stukje drukte en een gedeelte van het sociale netwerk waar ik altijd onderdeel van heb uitgemaakt. De volwassen afleiding en gezelligheid en af en toe lachen totdat de tranen over je wangen rollen, dat is wat ik het meest mis. In mijn rustige bestaan is het goed vertoeven hoor, maar toch is het niet compleet. Ik heb een hoop plezier met de kinderen, maar dat is een ander soort voldoening. Ik weet inmiddels dat ik echt een sociaal wezen ben en ik besef me eens te meer dat ik uit dat stukje van mezelf een hoop levensvreugde haal. Ik begeef me graag in gezelschap van mensen en ik hou ervan om de aanjager van vrolijkheid te zijn. In een gezelschap krijg je dan als antwoord zoveel vrolijkheid terug en dat levert zoveel energie op. Ik kijk uit naar verruiming van mijn wereld. Nu blijf ik nog even genieten van de kleine dingen die het hem doen, maar deze fase zal voorbij gaan en dan is het mooi om te weten dat de tijd zich weer aan zal dienen om de verruiming van mijn kleine wereld een invulling te geven. Het is voorzichtig de toekomst in het vizier nemen en dat perspectief is goed, geeft positiviteit en zorgt voor doorzettingsvermogen. Ik omarm deze dag, de zon is gaan schijnen, ik heb lekker bijgepraat met Nicole aan de telefoon. Ik heb mama gezegd dat ze niet hoeft te komen en ik ga deze dag in het teken van mezelf zetten. Mijn eigen activiteitjes zonder vastomlijnd plan, maar gewoon zoals het zich aandient. Dit wordt een mooie dag.