woensdag 18 juli 2012

Vandaag is een ziekenhuisdag! Ik ben al vroeg uit de veren en ik zorg dat ik er helemaal klaar voor ben vandaag. Bernadette is er ook al vroeg en Henry en ik vertrekken naar het Catharina Ziekenhuis. Op het programma van vandaag staan vooral gesprekken en de pré operatieve screening. Het gesprek met de chirurg gaat goed en we krijgen een heel heldere uitleg naar aanleiding van een foto. De chirurg legt heel goed uit hoe groot het litteken zal zijn, wat mogelijke compllicaties zijn, kortom een heel helder verhaal. De chirurg is het met me eens dat de port a cath tijdens de operatie direct verwijderd kan worden. Een operatie en drie ingrepen, een borstamputatie, een okselkliertoilet en een verwijdering van de port a cath. De chirurg zegt er wel bij dat ik zelf goed moet aangeven dat ik ook de port a cath eruit wil, dat wil soms nog wel eens misgaan. Als we weglopen heb ik dé oplossing. Ik wil namelijk goed onder de rustgevende medicatie de OK in. Ik zal dan behoorlijk met dubbele tong spreken of ik kan niet meer helder denken, dus ik plak stickers op mijn lichaam. Links een met de tekst: Hier zit de port a cath graag verwijderen! en rechts een sticker met de tekst: deze borst is rechts dus deze amputeren! Je kunt maar niet duidelijk genoeg zijn. Stel je voor dat ik uit de OK kom en mijn linkerborst is weg? Het verwijderen van de lymfeklieren is ingewikkelder dan ik dacht. Deze zitten vaak in vetweefsel, dus de chirurg verwijderd dat wat hij ziet, maar het kan zijn dat hij dan niet alle klieren te pakken heeft. Als dat zo is, dan mag ik nog een keer geopereerd worden. Ik hoop natuurlijk dat alles lukt en dat de patholoog na zijn onderzoek ook met mooie berichten komt. Pas dan komt fase 2 tot zijn einde en gaan we fase 3 in. We gaan naar de pré operatieve screening. Een vragenlijst een een gesprek, niets spannend, allemaal protocol. Toch moeten we er doorheen. Check, check, dubbelcheck, ik wil graag overal bovenop zitten en niets over het hoofd zien. Dan hebben we even een pauze. Henry rijdt even naar zijn werk en ik vraag of hij mij wil afzetten bij Woensel XL kan ik daar even rondlopen. Ik loop rond en zie nog wat nuttige dingen voor onze vakantie. Dan zie ik Henry alweer voorbij rijden. We halen een broodje en een jus d'orange bij La Place en gaan weer naar het ziekenhuis. Daar spreken we met de Mammacare verpleegkundige en zij neemt ruim de tijd om ons voor te bereiden op de ingreep. Alles passeert de revue en we zien de postoperatieve BH, de noodprothese, de sillicone prothese, een prothese die je kunt gebruiken als je gaat zwemmen. We voelen aan alle protheses. De noodprothese is licht en weegt niets, de sillicone prothese daarentegen is een zware prothese. Daarom kun je er ook niet mee zwemmen, je bikine of badpak zakt er vanuit. De zwemprothese is dat een mooie en lichte prothese die ik je badkleding kan worden verwerkt. Ik ben onder de indruk, als je kleding draagt ziet niemand dat je een borst mist. We ondergaan de intake en we handelen de vragen af die ik nog heb. We hebben het over de drains en het wondvocht dat opgevangen wordt door een fles. Als ik de fles zie dan schrik ik. Ik dacht dat het met van die flexibele zakjes opgevangen zou worden, maar het is echt een enorme fles. Hoe slaap je daarmee, hoe sjouw je dat de hele dag mee? De arts ziet mij denken en geeft meteen hele praktische tips. Je kunt de fles bevestigen aan een riem of in een tas om je schouder meedragen. Afhankelijk van het vocht zal de drain na een tijd verwijderd worden. Omdat ik de chemo voor de operatie heb gehad kan dat nog wel eens voor problemen zorgen. Ik weet in ieder geval waar ik op moet letten en ik zal alert zijn. Henry wordt benoemd als mijn mantelzorger. Vol informatie vertrekken we, ik weet wat me te wachten staat. Ik krijg ook nog een brochure mee naar huis met daarin een foto van een vrouw die ook haar rechterborst heeft geamputeerd. We gaan naar huis en zo'n ziekenhuisdag heeft bij mij een behoorlijke aanslag gedaan op mijn energielevel. Eenmaal thuis is opa druk in de weer in de tuin en Puck helpt  hem. De jongens zijn op de trampo en oma vouwt de was weg. Ik laat Puck de foto zien van de brochure en ze roept: 'Dat is lelijk'. Ze heeft gelijk het is lelijk om maar één borst te hebben, maar het is wel zoals ik eruit ga zien, met maar één borst en met een joekel van litteken. Ik kan me er eerlijk gezegd nog niets bij voorstellen, ik leef van dag tot dag en na de operatie zal ik het wel ervaren. Nu wil ik dat nog even niet, ik wil er nog even niet aan denken. Eerst genieten van de vakantie, de boel de boel laten en op kracht komen. Daarna zien we wel weer. We hebben afgesproken dat ik bel als ik weer in Nederland ben en dan zal ik de operatiedatum doorkrijgen. Is de datum dan nog niet bekend dan zal er spoed achter worden gezet, ik mag er in ieder geval op rekenen dat het in de week van 6 augustus zal zijn. Ik kijk er niet naar uit, maar zie er niet heel erg tegenop. Het weer is mooi, dus we zitten met zijn allen buiten. Ik geef Puck een manicure en een pedicure. Haar nageltjes lak ik mooi rood. Ook Guus wil een manicure en pedicure met nagellak, alleen wil hij blanke lak. Teun wil niet en hij is dan vanavond aan de beurt. Henry regelt het eten voor de avond, dus we eten Chinees en ik en de kinderen eten wat over is van gisteren. We genieten van de verse aardbeien van oma die we als toet eten. Opa en oma vertrekken na het eten weer naar Putten. Ze hebben ons weer enorm geholpen en we hebben nog gezellig samen kunnen zijn voor onze vakantie. Als Teun zijn manicure en pedicure heeft gehad zorgt Henry dat de kinderen lekker fris en fruitig gesopt worden onder de douche en ik ga zitten. Ik ben echt heel moe en ik begin weer lekker op te zwellen van het vocht dat vanacht weer mijn lichaam uit zal gaan. Dit laatste moesten we van de arts goed in de gaten blijven houden. Als dit zo blijft aanhouden moet ik hier melding van maken. Wellicht krijg ik dan medicatie die de vochthuishouding zal gaan reguleren. Ik ben moe, mijn lichaam is moe, ik ga met de kinderen naar bed. Heerlijk op bed, TV aan en val ik in slaap, dan drukt Henry de TV wel weer uit. Een vermoeiende dag, een dag die je hoofd laat malen en een dag die je weer vol ik je zieke wereld zet. Ik kijk uit naar morgen, ik ga een start maken met het inpakken van de koffers samen met de kinderen. Voorbereiden op de tocht naar de zon en op genieten met een hoofdletter G. De kers op de taart heb ik het genoemd en ik ben ervan overtuigd dat deze taart ons goed gaat smaken!