woensdag 2 januari 2013

Ik heb een slapeloze nacht achter de rug. Ik kon de slaap niet vatten, ook de lormetazepam kon me niet helpen helaas. Tot 7 uur op de bank vertoefd en toen werd ik moe en ben ik tot half 11 in slaap gevallen. De kinderen en Henry zijn fris en fruitig en ik voel me een zombie. Om toch deze dag normaal te kunnen omarmen ben ik al volledig gewassen en aangekleed als ik beneden kom, maar daar is dan ook alles mee gezegd. In mijn nieuwe leven is geen plaats voor slapeloosheid, dus hier moet aan gewerkt worden. Slapeloosheid zorgt niet voor een fris en fruitig gevoel en dat is wat ik wel nastreef. Ik begin de dag met een kop thee en een volkoren boterham met belegen kaas. Ik knap op van mijn ontbijt en ik zet me over mijn vermoeidheid heen. Het is vakantie, we gaan de dag omarmen. Willemijn komt vanmiddag hier en zal op de kinderen passen, zodat Henry en ik eens gezellig wat samen kunnen gaan doen -in alle rust-. Gisteren heb ik 20 minuten op de hometrainer gefietst en vanavond ga ik dat weer doen. Elke dag wat meters in de benen, dat moet een positief effect op gaan leveren. vanaf de derde week van januari ga ik 2 keer in de week trainen met het REACT team. Mijn dagindeling krijgt opnieuw vorm en mijn dagritme zal wijzigen, want alles zal in het teken van herstel komen te staan. De homeopatische pillen neem ik trouw, maar ik kan niet zeggen dat ik me beter voel. Wel merk ik dat ik rustiger ben. Het is echter geen ontspannen rust, het voelt meer als onverschilligheid, want de cellen in mijn lichaam blijven in die onrustige trilstand staan. De slapeloosheid zorgt helaas niet voor een positieve impuls en als die er niet is dan moet je die zelf creëren. Vandaag gaan we dus shoppen. Het is wetenschappelijke bewezen dat vrouwen endorfines aanmaken tijdens het shoppen, endorfines als natuurlijke oppepper. Als het resultaat dan ook nog bevredigend is, dan is de missie van deze tweede dag van het nieuwe jaar weer volledig geslaagd. Vandaag gaan we omarmen en na alle regen van vanacht is om 11 uur in de ochtend de zon volop aan het schijnen. Dit kan geen toeval zijn. Ik neem nog een kop thee, kijk naar de mannen die met de dino's aan het spelen zijn en kijk naar Puck die naar de taarten van Abel aan het kijken is op TV. Hier in huis is het rustig, de kinderen genieten van hun vakantie en ik focus me op deze rust en laat alle zaken waarvan ik vaak vind dat ik ze moet doen gewoon even varen. In deze fase van mijn hernieuwde leven zal mijn innerlijke rust het fundament moeten vormen van alles wat ik ga doen. Ik zal de stressoren de laan uit sturen, elke keer als ze weer voor me staan. Vandaag plukken we ontspannen de dag en dan kijken we aan het einde van de dag terug naar wat het opgeleverd heeft. Carpe Diem!