woensdag 16 januari 2013-zondag 20 januari 2013

Woensdag stond in het teken van lichte spierpijn. De revalidatiesessies laten je een dag later voelen dat je nog van ver moet komen. De woensdagochtend breng ik de kinderen lopend naar school. Het is zo heerlijk om in de vroeg ochtend de sneeuw onder je voeten te horen knarsen en de koude in je gezicht te voelen snijden. Het is ultieme ochtendgymnastiek en als ik mijn ogen dan heel even dicht doet dan heb ik het idee dat ik in een wintersportdorpje loop. Op de terugweg loop ik via het bos naar huis en wat is het prachtig. Ik kijk om me heen en geniet intens van dit prachtige landschap. Ik ben goed ingepakt en met mijn stevige looppas heb ik het zelfs warm. Ik besluit een grote wandeling te maken. Zalig. Als ik thuis kom rommel ik wat in huis en dan belt Kees de bedrijfsarts voor een update. Tijdens zo'n gesprek merk ik hoe graag ik weer iets wil doen en merk ik mijn frustratie. Ik heb het idee dat er niets van de grond komt en ik weet niet zo goed wat ik er nog meer aan kan doen. Kees en ik hebben een goed gesprek. Vorige week met Jeroen dan ook besloten om een reïntegratiebedrijf aan te stellen die ons kan helpen. Het moeilijke is dat ik niet weet welke functie op me wacht. Tijdens mijn afwezigheid is er een hoop gewijzigd op de afdeling. Functies zijn gewijzigd en daardoor mis ik als buitenstaander de directe aansluiting. Ik probeer geïnformeerd te blijven, maar de informatie die tot mij komt is niet helder en gestroomlijnd. Dat maakt het extra moeilijk en minder tastbaar, want wat zou een concrete taak of project voor me kunnen zijn? En dan ook nog een project met een kop en een staart? Kees en ik zijn namelijk van mening dat ik direct resultaat moet kunnen zien om zo ook energie te krijgen van de inspanning die ik ga leveren. Want eerlijk is eerlijk, dagelijkse handelingen gaan vaak niet vanzelf en dan moet er energie voor terugkomen om het structureel vol te kunnen houden. Onze afdeling is onderverdeeld in specialismen en ik zal een rol gaan krijgen in het specialisme leren en ontwikkelen. Dat lijkt me bijzonder leuk, maar ik kan me er nu een onvoldoende beeld van vormen. Als Kees en ik bijgesproken zijn maalt alle informatie weer door mijn hoofd. Bestaat er niet zoiets als een interne P&O-veranderbijscholing? Een afdelingsonderdeel dat bij reorganisaties -ongeacht de omvang van de reorganisatie- veranderingen zonneklaar op papier zet, uitlegt en visualiseert. Een onderdeel dat een heldere vertaalslag maakt naar de werkvloer en dat ook helder en trapsgewijs communiceert naar de afdelingen waar P&O support voor levert? Het sleutelwoord hierbij is sowieso communicatie, want met heldere communicatie staat of valt welke verandering dan ook. Goede communicatie staat voor hoor en wederhoor en zorgt voor commitment en vooral voor veranderingsbereidheid. Ik maal weer eens lekker en voordat ik het weet is het tijd de kinderen uit school te halen. Op het schoolplein krijg ik van Monica een cadeauzakje. Ik mag het thuis pas uitpakken. Het zakje is al zo mooi met teksten, je bent lief, je bent mooi. Ik neem het aan en ben er superblij mee. Het is omdat de uitslag zo goed is en dit is dan ook een zakje voor mij, een mini-verwenpakketje. Ik ben zelfs een beetje ontroerd van dit intense medeleven. Guus en ik lopen de aula in. Puck gaat bij Sanja spelen en Teun komt naar ons toe gerend. Teun wil met vriendin Madelief afspreken en dat vinden we allemaal gezellig. We eten thuis lekkere boterhammen en pakken tijdens het eten mijn verwenpakketje uit. Allemaal lekkere en leuke dingen. Heerlijke jasmijnthee, heerlijke chocolade, een geluksboeddha, een lekkere bodylotion, prachtige kaarsen, allemaal leuke dingen. Ik straal. Guus is beretrots en vertelt ons dat dit kado van de mama van zijn beste vriend Fabian is. Ik straal nog meer en voel me even de gelukkigste vrouw op aarde. Dan om half 2 komt ook nichtje Fiene spelen. Het is een gezellige bedoeling en de kinderen spelen superleuk met elkaar. Madelief wordt opgehaal en ook Fiene wordt opgehaal en Puck wordt door Dries en Bernadette thuisgebracht. Het was een topdag, een dag waar ik met volle teugen van genoten heb!

Donderdag 17 januari 2013

De spierpijn is veel erger dan gisteren. Wederom ga ik lopend naar school, maar de bovenbenen zijn goed voelbaar. Traplopen is een opgave, maar deze pijn voelt fijn. Het is de pijn die tot herstel zal leiden. Ik kom thuis en ben klaar voor het herstel programma. Ik loop naar het ziekenhuis en daar kom ik in de kleedkamer Karin al tegen. Ze vindt het moeilijk om haar pruik af te zetten in gezelschap. Ik snap dat goed en zeg haar dat we allemaal dezelfde look hebben gehad. Ze vraagt aan mij of ik ook kaal ben geweest en ik moet heel hard lachen. Zo kaal als een biljartbal en het ijs is gebroken. Karin heeft nog wat lange plukken over en een prachtige pruik, waarvan je niet ziet dat het een pruik is. We lopen kwebbelend naar binnen en Ton zet ons naast elkaar op de fiets. Ik vertel hem van mijn pijn en hij moet lachen en verzekert mij dat hij me vandaag mild zal aanpakken. We mogen 2 keer 15 minuten fietsen op intervalbasis van 75 watt oplopend naar 113 watt en weer terug. Na elke sessie van 15 minuten worden bloeddruk en hartslag gemeten en moet ik een cijfer tussen de 5 en 20 geven om aan te duiden hoe zwaar ik het heb. Karin en ik kletsen in het begin nog even, maar dan hebben we de puf niet meer om te kletsen en te fietsen en is multitasken even ver te zoeken voor ons vrouwen. Na de fietsinspanning mogen we naar het krachthok en worden onze spieren gepijnigd. Daarna douchen en naar huis. Het is dan al weer middag. De tijd vliegt. Ik eet een boterham en ga daarna brood kopen, uiteraard lopend, want het is heerlijk om in de sneeuw te lopen. Daarna haal ik de kinderen uit en komt Nadine bij ons spelen. Ze zijn constant buiten en proberen een sneeuwpop te maken, maar de sneeuw plakt niet goed genoeg. De rozijntjes die voor ogen waren bestemd vinden hun weg naar de mondjes van de meiden. De jongens spelen op de Wii binnen en ik zit heerlijk op de bank en geniet van alles om me heen. De jongens moeten naar zwemles en gaan met Henry als ze een hapje hebben gehad. Nadine wordt opgehaald en Puck gaat nog even met Florine spelen. Puck en ik eten later samen een hapje en spreken de dag door. De mannen zijn rond 19 uur weer thuis en dan nemen we gezamenlijk nog een toetje. Wederom een heerlijke dag, een dag die energie oplevert.

Vrijdag 18 januari 2013

Ik voel me bij het ontwaken fris en fruitig. De spierpijn is minder en ik heb zin in de dag. Ik ben nog steeds erg doof vanwege het gescheurde trommelvlies en snotverkouden, maar ik heb zin in deze dag. Lekker weer lopend naar school en daarna de boodschapjes doen en de was naar Bea brengen. Bij Bea gezellig een kopje thee en dan nog even naar de fysio. De vrijdagochtend is dan alweer voorbij en ik moet nog haasten om op tijd op het schoolplein te zijn. Puck wil afspreken, maar het gaat niet zoals ze wil. Nadine loopt met Chrisje naar buiten en dikke tranen zijn het gevolg bij Puck. Inge ziet het en vraagt wat er aan de hand is en ik leg haar uit wat er gebeurd is. Puck is niet in staat te praten door haar tranendal. Dan komt Inge terug met de oplossing, Fenne wil wel met Puck spelen. Puck lacht door haar tranen en dat wil ze wel. Fenne zal door Inge om 14 uur gebracht worden. Wij gaan vanuit school meteen door naar de kapper. Ik heb broodjes en drinken in de auto en daar gaan we in 'picknicken'. Het zijn de lekkerste boterhammen ooit, krijg ik te horen en ik ben blij. Teun wil graag een kuif als nieuw haar en ik zeg hem dat hij dat zelf aan Sammie mag vertellen. Als we bij de kapper zijn, wil Teun als eerste. Puck en Guus gaan aan de bar met de ipad spelen, want dat is het leuke van kapper Sammie, je kunt er met de ipad spelen. Teun vertelt dat hij een kuif wil en Sammie gaat aan de slag. Zijn lange lokken vallen op de grond en Teun gaat steeds meer stralen. Als finishing touch doet Sammie modelleercreme in zijn haar en zijn kuif is een feit. Teun bewondert zichzelf in de spiegel en  heeft een lach van oor tot oor. Ik vind mijn mannetje zo'n volwassen koppie hebben en ik geef hem een dikke knuffel. Ik moet volgens Teun goed vragen hoe ik ook zo'n kuif kan maken en op verzoek van Teun koop ik een potje modelleercreme die naar lollies ruikt. Dan is Guus aan de beurt. Ook hij gaat voor een kuif a la Justin Bieber. Ook hier een heel ander snoetje ineens en ook hij krijgt van die lolliecreme in zijn haar. De mannen zijn weer fris en fruitig geknipt en we gaan naar huis. Daar staat Fenne al snel op de stoep en de meiden gaan spelen. Met de barbies en daarna buiten in de sneeuw. De jongens spelen met elkaar en zijn vriendjes laten ze met weten en ook broertjes. Ik moet lachen. Puck en Fenne hebben echt iets heel leuks bedacht. Ze hebben een vierkante tupperware bak gepakt, een kinderkruiwagen en een schep en op het veldje voor ons huis zijn ze gestart met het bouwen van een iglo. Zo mooi! Ze storten de bak en stapelen zo blokken op elkaar. Het resultaat is verbluffend. Ik ben zo trots. Inge komt om Fenne op te halen, maar de meisjes spelen nog zo leuk buiten dat wij een kopje thee binnen drinken en lekker bijkletsen. Daarna gaat Fenne en Puck vindt het jammer. Gelukkig komt vriendin Florine aanrennen en Puck rent haar blij tegemoet. Florine en Puck gaan door met de bouw van de iglo en Puck mag een skibroek van Florine aan, zodat ze het extra warm heeft. Monique en ik kletsen bij op straat en dan is manlief al op tijd thuis. We eten echt vrijdagavond eten. Broodje hamburger, gebakken aardappeltjes en sla. Puck en Florine hebben samen een plannetje gemaakt en Monique weet er al van. Puck vraagt aan mij of ze bij Florine mag logeren. Ik zeg haar dat ik dat een leuk idee vind, maar dat ze ook hier mag logeren. Dat wil ze niet, ze wil bij Florine en dat mag van mij. We doen de pyjama al aan, pakken haar tasje en dekbed en vertrekken samen naar Florine. Ze heeft er zo'n zin in. De meisjes hebben hun vriendinnenavond. Ik ga thuis op de bank met de jongens naar The Voice Kids kijken. Teun haakt al snel af, maar Guus vindt het heerlijk om tegen mij aan te liggen en te kwebbelen en kijken. Ik voel me zo intens gelukkig. Hij kletst over alles en vooral over zijn vriendinnetjes. Ik zit met een lach op de bank met mijn lieve kereltje stevig tegen me aangedrukt. Hij gaat laat naar bed en slaapt direct. Wat een heerlijke dag ook dit weer!

Zaterdag 19 januari 2013

Puck heeft heerlijk geslapen bij Florine. Henry gaat met haar naar paardrijden en ik blijf met de jongens thuis. Als Henry thuis komt met Puck eten we een boterhammetje. Daarna gaan we Teun naar Scouting brengen, speelt Puck weer bij Florine en lopen wij met Guus naar de stad. Ik koop een paar prachtige laarzen bij Van Oorschot schoenen. We komen er ook nog de grote liefde van Guus tegen, zijn Nina! Guus slaat volledig dicht en kruipt tegen Henry aan, zijn gezichtje vuurrood. Hij is intens verlegen, toch volgt hij vanuit zijn ooghoeken het meisje waar hij zo dol op is. Als we de winkel uitlopen dan pas komt hij los en is hij blij Nina gezien te hebben. We zetten ons shoptocht voort en we gaan op zoek naar een spijkerbroek waar ik in pas. Dat lukt niet heel voorspoedig. Henry en Guus gaan vast terug, zodat zij op tijd zijn om Teun van scouting te halen en ik loop nog even een rondje op zoek naar een spijkerbroek. Ik slaag bij Jeans Center. Daar ligt een Diesel broek die mij als gegoten zit. Ik ben blij, een paar laarzen en een broek. Ik vind ook nog een shirt en een blazer en volledig content wandel ik terug naar huis. Henry heeft gekookt en ik haal Puck op bij Florine. Puck mag bijna de naam van Vlissingen dragen. Puck wil dan ook niet graag mee naar huis. Ze vindt het té leuk bij Florine. Daarbij heeft ze geen trek in de kookkunsten van Papa. Ze gaat onder licht protest mee en onderweg naar huis vertel ik haar dat het niet dankbaar is naar papa om te zeggen dat ze het eten niet lust. Ik zeg haar dat ze kan aangeven dat het eten heerlijk ruikt, maar dat ze niet zo'n trek heeft in dit eten. En daarna kan ze vragen of ze een bolletje met filet Américain kan eten. Puck pakt het op haar manier aan en eigenlijk supergoed. Ze eet een schepje rijst, zonder saus en zegt dan dat haar buikje niet zo'n trek heeft in meer van dat eten, maar meer trek heeft in een bolletje. Papa is blij dat Puck het zo eerlijk aangeeft en maakt een heerlijk bolletje voor haar. En ik ben supertrots. Na het eten kleed ik me om. Henry en ik gaan samen met Bernadette en Dries naar de Keijebeijters kletsavond toe. Harold heeft gisteren te horen gekregen dat hij mag kletsen en wij gaan met zijn allen. Mama komt met Frits om op te passen en wij vertrekken. Het is geweldig. 4 goede kletsers en Harold doet het geweldig als Ben Anders uit het Haagje. Hij wordt aan het einde van de avond dan ook beloond met een finaleplek. Sandra, Bernadette en ik zijn superblij. Ik moet er zelfs een traantje om wegpinken. De bekroning voor Harold is zo verdiend! Ik laat de tranen even vloeien en na de felicitaties gaan wij naar huis. Ik vond het geweldig, ben superblij, maar ook wel erg moe na de lange zit van deze avond. Ik droom deze nacht dan ook mooie dromen en hoop dat volgende week in de finale Ben Anders weer zal schitteren! Mama en Frits vertrekken als wij thuis zijn en ik drink nog even wat en daarna gaan we slapen en droom ik mooie dromen. Het leven is goed!

Zondag 20 januari 2013

Heerlijk uitgeslapen en lekker lui de dag beginnen. Vanmiddag hebben we afgeproken in Buren met Tim, Caprice, Mirthe en Ibe. We gaan er een mooie wandeling maken en daarna bij de Pannekoekenbakker een pannekoek eten. Leuk en gezellig. Na het ontbijt luieren we er lekker op los. De kinderen spelen op de Wii en wij lezen en computeren wat. Het begint te sneeuwen, van die mooie fijne sneeuw. Echter komt er steeds meer mooie fijne sneeuw. Henry en ik kijken elkaar aan en bekijken de buienradar op internet. Die fijne sneeuw zal wel een hele poos blijven vallen. Dat is niet wat we willen, we moeten immers nog met de auto naar Buren. Is het wijs om er met de auto op uit te gaan? De buienradar laat inderdaad weten dat er minimaal 5 cm sneeuw zal gaan vallen. Buiten sneeuwt het nog steeds, een fijne sneeuw die heel rustig de wereld om ons heen witter en witter maakt. Ik bel Caprice en we besluiten over een uur nog even contact te hebben om te besluiten of we er door zullen gaan. Ik hang op en hoop dat het stopt, ik heb me hier zo op verheugd. Het is absoluut niet verstandig om te gaan, maar ik blijf toch gewoon hopen. Na een uur volgt het besluit, we gaan niet en we gaan gewoon een nieuwe datum afspreken. Jammer. Ik besluit op de hometrainer te fietsen en als de sneeuw overgaat in ijzel, willen we toch even met elkaar naar buiten. Helaas gooit Teun roet in het eten. Hij wil niet lopen, hij vindt lopen stom. Puck wil naar Florine, maar durft niet te bellen, ze vindt het spannend. Henry en ik vinden het tijd voor een tafelgesprek met elkaar. We leggen uit dat het heel normaal is dingen spannend te vinden, maar dat erover praten en het samen doen de oplossing kan bieden. Als we het  zo aanpakken dan zijn pruillippen overbodig. Groot worden is niet makkelijk en sommige dingen zijn spannend, maar daardoor niet onmogelijk om te doen. Ook vertellen we Teun dat het soms niet leuk is om te lopen en dat je dat kunt aangeven. Als je bijvoorbeeld zegt ik heb niet zo'n zin om te lopen maar ik ga wel mee als we niet zo ver gaan, hebben we ook een oplossing en is het gezellig voor iedereen. Ook Guus, die glimmend aan tafel zit, omdat hij denkt de dans te ontspringen is aan de beurt. Hij krijgt geen eierkoek bij zijn ranja, omdat hij gewoon eens mag leren op zijn vijfde levensjaar om zijn boterhammen op te eten. Dat is gezonder dan een buikje vullen met zoetigheden. We zeggen dat we op ieder van hen reuze trots zijn en dat wij genieten van samen dingen doen. Soms doe je even iets wat je minder leuk lijkt, maar waardoor je wel plezier geeft aan de rest van het gezin. Ze luisteren aandachtig. We drinken onze ranja op, daarna wordt er gelachen en gerollebold en dan gaan we alsnog naar buiten, iedereen met veel enthousiasme. Wij blij, kinderen blij. Zo wordt deze zondag toch nog een beetje actief.