maandag 14 januari 2013

Vandaag is de dag van de inspanningstest. Ik vertrek nadat ik de kinderen naar school heb gebracht op mijn gemak -dit keer met de auto- naar Eindhoven. Ik ben er mooi op tijd, maar in het grote boek van de SportMax staat dat ik pas om half 1 aan de beurt ben. Ik heb zelf 10 uur genoteerd. Sportarts Joep komt naar me toe en ik kan toch om 10 uur gekeurd worden. Dit is zo'n ochtend die zo heeft moeten zijn. Joep had voor vanmiddag een dubbele afspraak staan, dus een probleem en ik los deze ochtend het probleem op door gewoon om 10 uur te verschijnen. Ergens is het mis gegaan, maar deze misser levert ons beiden wat op. Ik doe mijn stinkende best, maar het valt niet mee als je snotverkouden bent. Het resultaat is vergelijkbaar met de inspanningstest van september 2012. Ik ben dus gelijk gebleven en eerlijk gezegd valt me dat nog mee na de afgelopen maand. De keuringsresultaten kunnen ook gebruikt worden voor deelname aan de Alpe D'HuZes, oftewel op basis van de resultaten ben ik sportmedisch goedgekeurd. Dat is een leuke opsteker deze maandagochtend. Ik ben na een uur klaar en voldaan stap ik in de auto. Als deze week zich zo verder ontwikkeld dan staat niets mij meer in de weg om nu echt te gaan klimmen. Morgen de uitslag van de botscan en de start van het oncologisch beweegprogramma. Ik ga er vanuit dat de uitslag goed is, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat het mis zou zijn en het is natuurlijk ook de wens der gedachte. Ik rijd naar huis en ga verder met mijn opruimplan voor de keuken. Ik werk van beneden naar boven en ik hoop dat als ik mijn opruimplan voltooid heb dat de storm uit mijn hoofd verdwenen is. Als het weer zo doorgaat kunnen we misschien deze week wel schaatsen. Vandaag gingen we allemaal met muts, sjaal en wanten de deur uit, als je je maar warm kleedt dan is het heerlijk om buiten te zijn. Ik probeer de kinderen dat ook te leren, zodat ze buiten kunnen genieten. Vandaag is een mooie dag en ik omarm deze dag met een glimlach op mijn gezicht. Carpe Diem!