30 maart en 1e en 2e paasdag, 31 maart en 1 april 2013

Zaterdag weer thuis na onze geweldige belevenissen in Eurodisney en nagenieten van alle beelden die in onze hoofden zitten. We zijn ook niet vooruit te branden en dat gevoel hebben we gewoon doorgetrokken naar de pasen. Zondag zijn we gestart met het zoeken van de eieren. Overal hadden we aanwijzigingen neergelegd en naast de vele verstopte eieren, waren er ook drie tijdschriften verstopt voor de kinderen. Voor Puck een Penny, voor Teun een junior National Geographic en voor Guus een Cars tijdschrift. Dolblij en eieren en een prachtig tijdschrift. Op de keukentafel lonkt het paasontbijt naar ons en we smikkelen van al het lekkers en vooral ook van de rust. Pasen, wederom feest en de symboliek van nieuw leven is ook dit jaar intens gevoeld. Na de spannende dagen vorige week, het goede nieuws erna, staan voor ons de dagen in het teken van het omarmen van het leven. We hebben dat volop gedaan in Eurodisney en we proberen ook thuis de lijn voort te zetten. Luisteren naar elkaar, aandacht voor elkaar hebben en genieten van elkaar. Eigenlijk betekent dat ook begrip hebben voor elkaars eigenaardigheden en wij zijn een gezin die vol met eigenaardigheden zit. Ieder gezinslid heeft wel iets eigenaardigs en tijdens de mooie momenten is daar begrip voor, maar tijdens de minder mooie momenten zijn het juist die eigenaardigheden die de boel op stelten zetten. Nu heerst er begrip en rust, maar feit is dat bij het starten van het normale ritme de eigenaardigheden zich weer zullen manifesteren en behouden we dan ook onze rust. We zullen het zien, nu genieten van het hier en van het nu. We gaan koffiedrinken bij oma Helmond en ook daar zijn eieren verstopt. Pasen is een leuk feest volgens Guus, want dan mag je zoveel chocolade eten als je wilt. Teun voegt er aan toe dat chocolade ook echt gezond is, want dat heeft dokter Ton in het ziekenhuis hem verteld. We gaan lekker vroeg naar bed. Tweede paasdag komen Nicole, Ralph en Vivian op bezoek. Het weer is prachtig en eigenlijk zetten wij ook deze dag gewoon onze rust voort. Niets moet en alles mag. We improviseren een soort paasmaal en er is gezelligheid alom. We maken plannen voor ons verblijf op de Alpe d'Huez en in gedachten zie ik ons al op de berg. In mijn gedachten is het prachtig weer en fiets ik fluitend naar boven. In gedachten krijg ik ook een bal in mijn buik, want hoezeer ik toeleef naar juni, ik ben ook een beetje bang voor alle emoties die het teweeg gaat brengen. Ik heb nog zoveel verdriet in me zitten, waar ik maar geen bestemming voor kan vinden. Ik hoop mijn verdriet op de berg achter te kunnen laten, een verdriet dat niet in woorden te bevatten is. Ik laat de lach overheersen, maar ik zal toch ook een plek moeten geven aan het verlies, het verlies van de onbevangenheid. Ik kijk uit naar juni en Nicole, Ralph en ik zien ons al samen met Madzy de finish over gaan. Wat zal Bob trots zijn op zijn zoon en op zijn vrouw en als het aan Bob ligt laat hij die dag zeker de zon schijnen! Nicole, Ralph en Vivian vertrekken op tijd en wij maken nog een wandeling. Ik ga eerder naar huis samen met Guus, want hoe goed het de afgelopen dagen ook ging, Guus zijn eigenaardigheid neemt het van hem over tijdens het voeren van de beestjes. Hij krijgt een driftbui en hoekt Puck bijna neer. Ik ga met hem naar huis, ik word niet kwaad, maar vertel hem dat ik teleurgesteld ben. Guus laat weten dat hij er niets aan kon doen, het gebeurde gewoon en eenmaal thuis knuffel ik hem. Guus heeft vandaag weer aardig opgeboxt tegen de 'groten'. Hij wil zo graag bewijzen dat hij het allemaal kan, snapt en weet en dat is ook allemaal maar schijn. Hij weet nog zoveel niet en dat hoeft hij ook niet met zijn 5 jaar. We gaan samen vast lekker tutten en als iedereen er weer is is ook hij weer zijn vrolijke en rustige zelf. Pasen was goed en pasen was fijn!